"La Isla Bonita!
Τροπικό νησιώτικο αεράκι.
Όλη η πλάση άγρια και ελεύθερη
στο όμορφο νησί!"
Αυτοί οι στίχοι γυρνάνε στο μυαλό μου, ενώ κλείνω εισιτήρια με το πλοίο της...
Καλοκαίρι στην πόλη.
Ή αλλιώς, "Kι όμως είμαι ακόμα εδώ".
Όχι λιωμένο παγωτό, γιατί απλά στα δικά μου χέρια το παγωτό δεν προλαβαίνει να λιώσει(να τα λέμε κι αυτά).
