Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια και ηθοποιός Μαριάν Φέιθφουλ

Η εμβληματική τραγουδίστρια και ηθοποιός Μαριάν Φέιθφουλ έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών.

Η Μαριάν Φέιθφουλ όρισε μια ολόκληρη εποχή, έγινε μούσα, επέζησε των εθισμών και της αστεγίας και κατάφερε να επαναπροσδιορίσει το μύθο της.

Γνωστή στους πολλούς για τη χαρακτηριστική φωνή της όπως αποτυπώθηκε και στο κλασικό As Tears Go By το οποίο γράφτηκε από τους Sir Μικ Τζάγκερ και Κιθ Ρίτσαρντς των Rolling Stones και την καθιέρωσε με επιδόσεις στο Τop 10 των βρετανικών charts το 1964, αλλά και για ρόλους σε ταινίες όπως το The Girl On A Motorcycle του 1968, η Φέιθφουλ ήταν το αρχέτυπο του κοριτσιού ενός θαρραλέου και παραδομένου στα πάθη του Λονδίνου των 60s.

Την ανακοίνωση του θανάτου της την έκανε ο κύκλος συνεργατών της.

«Με βαθιά θλίψη ανακοινώνουμε τον θάνατο της τραγουδίστριας, τραγουδοποιού και ηθοποιού Μαριάν Φέιθφουλ», αναφέρει η επίσημη ανακοίνωση.

«Η Μαριάν έφυγε ειρηνικά στο Λονδίνο σήμερα, έχοντας στο πλευρό της την αγαπημένη της οικογένεια. Θα μας λείψει πολύ».

Με μια δισκογραφία που κάλυπτε αναμέτρητα μουσικά φάσματα, από κλασικές ποπ μελωδίες της δεκαετίας του ’60 μέχρι την synthpop των Broken English και με εμβληματικές συνεργασίες με τους Nick Cave, Warren Ellis, Lou Reed και άλλους, η Φέιθφουλ αποθεώθηκε από τον κόσμο της μουσικής, του κινηματογράφου, της λογοτεχνίας και της μόδας ως icon.

Γεννημένη το 1946 στο Λονδίνο, η Φέιθφουλ καταγόταν από την αυστριακή αριστοκρατία από την πλευρά της μητέρας της – ο προπροπάτος θείος της Leopold von Sacher-Masoch έγραψε το ερωτικό μυθιστόρημα Venus in Furs – αλλά μεγάλωσε σε ένα σχετικά ταπεινό σπίτι στο Reading.

Αφού έφυγε για το Λονδίνο στην εφηβεία της, συνάντησε τον μάνατζερ των Rolling Stones, Andrew Loog Oldham, ο οποίος ζήτησε από τον Mικ Τζάγκερ και τον Κιθ Ρίτσαρντ να γράψουν το ντεμπούτο σινγκλ της As Tears Go By το 1964, το οποίο έφτασε στο Top 10 του Ηνωμένου Βασιλείου.

Είχε άλλα τρία σινγκλ στο Top 10 1965, όλα αυτά έφτασαν επίσης στο Top 40 στις ΗΠΑ.

Η Φέιθφουλ ξεκίνησε και κινηματογραφικές και θεατρικές εμφανίσεις την ίδια περίοδο.

Ανάμεσα σε άλλα εμφανίστηκε στη σκηνή στην παραγωγή Τρεις Αδελφές του Τσέχοφ μαζί με την Γκλέντα Τζάκσον αλλά και στο ρόλο της Οφηλίας του Άμλετ με την Aντζέλικα Χιούστον.

Όπως είχε εξομολγηθεί η ηρωίνη τη βοηθούσε να «υποδυθεί το ρόλο με απίθανη ορμή».

Στην οθόνη έπαιξε δίπλα στον Όρσον Γουέλς, τον Όλιβερ Ριντ, τον Αλέν Ντελόν και την Άννα Καρίνα και έπαιξε τον εαυτό της στην ταινία του Jean-Luc Godard το 1966 Made in the USA.

Η φήμη της ως σύμβολο του «swinging Λονδίνου» την ακολούθησε στη ζωή της, ωστόσο η κακή φήμη της για τις σχέσεις με τους Rolling Stones αμαύρωσε (για λίγο) την εικόνα της.

Η Φείθφουλ είχε παντρευτεί τον καλλιτέχνη John Dunbar το 1965 και απέκτησε ένα γιο, τον Nικόλας, μαζί του.

Παράτησε τον σύζυγο της για τον Τζάγκερ με τον οποίο είχε σχέση γεμάτη θύελλες για τέσσερα χρόνια.

Μια αέναη μούσα του συγκροτήματος η Φέιθφουλ έδωσε μάχη με τις εξαρτήσεις και τα ναρκωτικά για μεγάλες περιόδους της ζωής της.

«Με χρησιμοποιούσαν αλλά ήταν για καλό σκοπό»

«Ξέρω ότι με χρησιμοποίησαν ως μούσα για να εμπνευστούν από μένα τραγούδια για ουσίες και εξαρτήσεις. Ήξερα ότι με εκμεταλλεύονταν αλλά ήταν για έναν αξιόλογο, δημιουργικό σκοπό» είχε πει.

Συνδημιουργός του τραγουδιού Sister Morphine, που ηχογράφησε με τους Τζάγκερ, Ρίτσαρντς και Ράι Κούντερ συμμετείχε στο άλμπουμ της μπάντας Rolling Stones, Sticky Fingers, αλλά η δημιουργική σχέση της μαζί τους σταμάτησε μετά από μια παρατεταμένη νομική μάχη για δικαιώματα.

Ο εθισμός της στην κοκαΐνη και την ηρωίνη επιδεινώθηκε και η φήμη της καταστράφηκε όταν την ανακάλυψαν γυμνή, τυλιγμένη σε γούνινο χαλί μετά από ντους, κατά τη διάρκεια αστυνομικής έρευνας του 1967 στο σπίτι του Κιθ Ρίτσαρντς, μαζί με τους Ρίτσαρντς, Τζάγκερ και έξι άλλους άνδρες.

«Με κατέστρεψε», είπε αργότερα. «Το να είσαι άνδρας τοξικοεξαρτημένος και να συμπεριφέρεσαι έτσι είναι πάντα ενθαρρυντικό και γοητευτικό. Μια γυναίκα σε αυτή την κατάσταση γίνεται πόρνη και κακή μητέρα».

Το 1970, η Φέιθφουλ έχασε την επιμέλεια του γιου της, χώρισε με τον Τζάγκερ και έμεινε άστεγη, ζώντας στους δρόμους του Soho στο Λονδίνο καθώς προσπαθούσε να κόψει την ηρωίνη.

«Ζούσα σε έναν πολύ ψεύτικο κόσμο τη δεκαετία του ’60», είπε το 2016. «Ξαφνικά, όταν ζούσα στους δρόμους… συνειδητοποίησα ότι τα ανθρώπινα όντα ήταν πραγματικά καλά. Το κινέζικο εστιατόριο με άφησε να πλύνω τα ρούχα μου εκεί. Ο άντρας που είχε τον πάγκο τσαγιού με κερνούσε μια ζεστή κούπα».

Η Φέιθφουλ κατάφερε να ανατρέψει την κατηφόρα στη ζωή της και επέστρεψε στη δημιουργία μετά από μια σχεδόν δεκαετία μακριά από τη μουσική με το κάντρι άλμπουμ Dreamin’ My Dreams το 1976.

«Το να είσαι άνδρας τοξικοεξαρτημένος και να συμπεριφέρεσαι έτσι είναι πάντα ενθαρρυντικό και γοητευτικό. Μια γυναίκα σε αυτή την κατάσταση γίνεται πόρνη και κακή μητέρα»

Το πλέον αναγνωρισμένο άλμπουμ της, το Broken English του 1979 που ήταν υποψήφιο για Grammy, την καθιέρωσε με τη χαρακτηριστική συγκινητικά ωμή, βαθιά φωνή της να την καθιερώνει ανά τον κόσμο.

Η Φέιθφουλ καθάρισε για πάντα από τα ναρκωτικά το 1985 και συνέχισε να χαρίζει τη δημιουργικότητα της γενναιόδωρα με συνεργασίες στην υπόλοιπη καριέρα της.

Από τον Νικ Κέιβ στον Ντέιμον Άλμπαρν των Blur στους Μπεκ και Metallica, η Φέιθφουλ κυκλοφόρησε συνολικά 21 στούντιο άλμπουμ.

Η Φέιθφουλ παντρεύτηκε και χώρισε δύο επιπλέον φορές, με τον Ben Brierly του πανκ συγκροτήματος The Vibrators και τον ηθοποιό Giorgio Della Terza.

«Είχα μια υπέροχη ζωή με όλους τους εραστές και τους συζύγους μου», είπε το 2011, εκτός από τον Della Terza:

«Ήταν Αμερικανός και ήταν ένας εφιάλτης».

Η Φέιθφουλ εμφανίστηκε στην τηλεοπτική σειρά Absolutely Fabulous ως Θεός, εμφανίστηκε ως διάβολος σε μια παραγωγή του 2004 του The Black Rider, ένα μιούζικαλ των Tom Waits και William Burroughs και υποδύθηκε την αυτοκράτειρα Μαρία Τερέζα στην ταινία της Σοφίας Κόπολα Μαρία Αντουανέτα.

Στα τελευταία της χρόνια, ζούσε στο Παρίσι. Μετά από την τραγωδία στο Μπατακλάνπου σκότωσε 90 ανθρώπους το 2015, η Φέιθφουλ κυκλοφόρησε ένα τραγούδι που ονομάζεται They Come at Night που έγραψε την ημέρα της τρομοκρατικής επίθεσης.

Η Φέιθφουλ είχε πολλά προβλήματα υγείας.

Το 2007, ανακοίνωσε ότι έπασχε από ηπατίτιδα C, έχοντας διαγνωστεί πριν από 12 χρόνια.

Είχε υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση μετά από διάγνωση καρκίνου του μαστού το 2006 και είχε αρθρίτιδα.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, υπέφερε επίσης από ανορεξία κατά τη διάρκεια του εθισμού της στην ηρωίνη.

Το 2020 προσβλήθηκε από τον Covid-19 και νοσηλεύτηκε για 22 ημέρες.

«Έχω κάνει ό,τι θέλω να κάνω και έχω πάει όπου θέλω να πάω… Η ιστορία μου είναι πραγματικά μια επιβεβαίωση της δύναμης και της τύχης μου» είχε πει η Φέιθφουλ.
Η Φέιθφουλ έγραψε τρία βιβλία για τη ζωή της, τα Faithfull: An Autobiography (1994), Memories, Dreams & Reflections (2007) και Marianne Faithfull: Faithfidel: A Life on Record (2014).
Τιμήθηκε για την προσφορά της, με το βραβείο World Lifetime Achievement Award στα Women’s World Awards του 2009 και η κυβέρνηση της Γαλλίας την ανακήρυξε Commandeur του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων.

Φωτογραφία/Πηγή: in.gr