“Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΩΝ ΓΟΥΙΛΙΑΜΣ”

Ο δύο φορές υποψήφιος για Όσκαρ Γουίλ Σμιθ (Ali, The Pursuit of Happyness, Bad Boys for Life) πρωταγωνιστεί στη συναρπαστική αληθινή ιστορία του προπονητή, μέντορα και πατέρα που μας χάρισε τις θρυλικές τενίστριες Βένους και Σερένα Γουίλιαμς. Η ταινία διηγείται την πραγματική ιστορία μιας οικογένειας που χάρη στην ακλόνητη θέληση και πίστη ανέθρεψε στους κόλπους της δύο από τους μεγαλύτερους θρύλους στον παγκόσμιο πρωταθλητισμό. Δίπλα στη σπουδαία ερμηνεία του Γουίλ Σμιθ, οι θεατές θα απολαύσουν τις Άνζανου Έλις, Σενάγια Σίντνεϊ, Ντέμι Σίνγκλετον μαζί με τους Τόνι Γκόλντουιν και Τζον Μπέρνταλ.

 

 

 

Εξοπλισμένος με ένα ξεκάθαρο όραμα και ένα παράτολμο σχέδιο 78 σελίδων, ο Ρίτσαρντ Γουίλιαμς είναι αποφασισμένος να γράψει ιστορία μαζί με τις κόρες του, Βένους και Σερένα. Με σκληρές προπονήσεις στα εγκαταλελειμμένα γήπεδα της Καλιφόρνια, τα δύο ακατάβλητα κορίτσια σφυρηλατήθηκαν  από την ανυποχώρητη αφοσίωση του πατέρα τους και την ισορροπημένη προσέγγιση της μητέρας τους, για να αντιμετωπίσουν ανυπέρβλητα εμπόδια και να ξεπεράσουν κάθε προσδοκία.

 

 

 

 

Για τον πρωταγωνιστή και παραγωγό της ταινίας Γουίλ Σμιθ, η ιστορία της Μεθόδου των Γουίλιαμς είναι η ιστορία μίας απίθανης ομάδας. «Όλοι κάνουμε απίθανα όνειρα. Η ιστορία του Ρίτσαρντ και της οικογένειας του είναι το αμερικάνικο όνειρο. Είναι λίγα τα μέρη στη Γη όπου η Βένους και η Σερένα θα τα κατάφερναν. Στον πυρήνα της η ταινία μιλάει για την επιθυμία να είσαι η καλύτερη εκδοχή σου και την ψυχική δύναμη να ξεπεράσεις τα εμπόδια». 

 

Ο σκηνοθέτης Ρεϊνάλντο Μάρκους Γκριν λέει για τη δυναμική της οικογένειας: «Είναι ξεκάθαρο ότι η ιστορία είναι οικογενειακή. Τα μέλη των Γουίλιαμς μου είπαν για τη μητέρα που δούλευε διπλές βάρδιες για να έχουν φαγητό. Ο Ρίτσαρντ έκανε πολλές δουλειές. Αλλά όλες οι αδελφές πήγαιναν στα γήπεδα τένις. Βοηθούσαν στις προπονήσεις μέχρι να βραδιάσει. Αυτές οι μεγαλύτερες αδελφές βοηθούσαν τις μικρότερες κι αυτό μου φάνηκε απίστευτο. Η ιστορία έπρεπε να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη».

 

Ο πρωταγωνιστής Σμιθ εξηγεί: «Μου έκανε μεγάλη εντύπωση, πριν ακόμα αποφασίσω να κάνω την ταινία, ότι ο Ρίτσαρντ είχε προβλέψει προφητικά την εξέλιξη. Είχε καταστρώσει ολόκληρο σχέδιο για τις καριέρες τους δύο χρόνια πριν ακόμα γεννηθούν τα κορίτσια. Μοιράστηκε την προφητεία του με τη γυναίκα του και έπρεπε να κάνουν αυτά τα δύο παιδιά που θα γίνονταν οι δύο πρώτες αθλήτριες στον χώρο. Μου φάνηκε απίστευτο, είναι μία τόσο δυνατή ιστορία για την πίστη, την αγάπη, την οικογένεια και τον Θεό». 

 

Ο σεναριογράφος Ζακ Μπέιλιν λέει για την ιστορία: «Είχα ενθουσιαστεί εξ αρχής και έψαχνα πώς θα ενσωματώσω όλα τα συναρπαστικά στοιχεία. Διάβασα το πλάνο του Ρίτσαρντ και τις περιπέτειες τους και βρήκα τις άγκυρες στην ιστορία. Ξεκίνησα από την αρχή του ταξιδιού του Ρίτσαρντ, την αναζήτηση ανθρώπων που θα καταλάβαιναν ότι είχε κάτι ξεχωριστό στα χέρια του. Μετά, ο αγώνας και τα εμπόδια που πέρασαν και στο τέλος».

 

«Σχεδόν όλο το σενάριο είναι βασισμένο σε πραγματικά περιστατικά. Έκαναν ένα απίστευτο ταξίδι χάρη στην πληθωρική προσωπικότητα του Ρίτσαρντ. Είναι ένα μοναδικό αμερικανικό όνειρο. Η μεγάλη πρόκληση ήταν να αιχμαλωτίσω αυτά τα απίθανα περιστατικά και τις απροσδόκητες εξελίξεις» λέει ο σεναριογράφος. «Η ομορφιά της ιστορίας και της οικογένειας αυτής είναι η πίστη. Η μητέρα είναι το κέντρο της οικογένειας και ο Ρίτσαρντ είναι η κινητήριος δύναμη. Η ομάδα είναι εντυπωσιακή. Όλα τα μέλη μοιράζονται τον ίδιο σκοπό. Πάνω από όλα ήταν η πίστη στον Θεό, μετά η οικογένεια, η εκπαίδευση και το τένις» επισημαίνει ο Σμιθ.

 

Τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο καταξιωμένος Ρεϊνάλντο Μάρκους Γκριν. «Η πρώτη μας συνάντηση ήταν υπέροχη. Ο Ρεϊνάλντο μας μίλησε για τη σχέση με τον πατέρα του. Είχε ο ίδιος ακολουθήσει τον πρωταθλητισμό. Προσέγγισε την ιστορία μέσα από τη σχέση του με τον πατέρα του και η προσέγγιση του με καθήλωσε» λέει ο Σμιθ για τον σκηνοθέτη. Για τον Γκριν, ο πατέρας της οικογένειας ήταν ένας αυθεντικός χαρακτήρας. «Έχει γράψει βιβλίο ο ίδιος. Επίσης μιλήσαμε με τις κόρες του. Δεν μας ένοιαζε να τον δείξουμε τέλειο. Είναι ανθρώπινος και όλοι θέλουν να βλέπουν ρεαλιστικούς χαρακτήρες. Ο Γουίλ τον ερμηνεύει απίθανα. Δεν χρυσώνει το χάπι, πηγαίνει σε σκοτεινές περιοχές και μετά ρίχνει φως. Είναι όσο πιστός μπορεί στον χαρακτήρα του Ρίτσαρντ». 

 

Η Άνζανου Έλις, που υποδύεται την Ορασίν Γουίλιαμς, παρατηρεί: «Στην αρχή, νόμιζα ότι ήταν απλώς ένθερμη υποστηρίκτρια των παιδιών της, όπως κάθε μητέρα. Ότι πήγαινε στους αγώνες και υποστήριζε το όραμα του Ρίτσαρντ. Αλλά αυτή η γυναίκα ήταν εξίσου καταλυτική όσο και ο πατέρας της οικογένειας. Χαίρομαι που ο κόσμος θα γνωρίσει αυτή τη γυναίκα, που ήταν η προπονήτρια τους, κατέστρωνε στρατηγική και σχεδίαζε πώς θα αλλάξουν την ιστορία του αθλήματος».

 

 

 

 

 

Ο Γουίλ Σμιθ δεν είδε ποτέ την ιστορία της οικογένειας αυτής σαν μία κλασική διαδρομή με εμπόδια. «Δεν ήταν παγιδευμένοι, γιατί το μυαλό τους ήταν ελεύθερο. Αυτό συνέβαλε στην πίστη τους στον εαυτό τους. Ήταν αφοσιωμένοι, δούλευαν σκληρά και αγαπούσαν ο ένας τον άλλον. Έτσι ήταν ισχυροί και παραγωγικοί. Τέτοια μυαλά δεν παγιδεύονται ποτέ». Ο Γουίλ Σμιθ ήταν η ιδανική επιλογή για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. «Ο Γουίλ ερμηνεύει τον χαρακτήρα ανθρώπινα και ισορροπεί ανάμεσα στα φώτα της δημοσιότητας και της ιδιωτικής ζωής» λέει ο σκηνοθέτης. 

 

Για να εμβαθύνει στον χαρακτήρα ο Σμιθ αναζήτησε πέρα από την ομοιότητα με την εμφάνιση του χαρακτήρα. «Ακολούθησα τα ίδια βήματα με τον Ρίτσαρντ. Μαζί με τη γυναίκα του έμαθαν τένις πριν γεννηθεί η Βένους. Μάθαιναν μαζί σαν οικογένεια. Ο Ρίτσαρντ θεωρούσε τον εαυτό του άριστο αθλητή. Αλλά έμαθε τένις πρώτα σαν παιδί ο ίδιος και μετά το προσέγγισε σαν γονιός». Για το χτίσιμο της ερμηνείας ο Σμιθ λέει: «Είναι μια παράξενη διαδικασία, γιατί δεν ξέρεις τι είναι αυτό που θα σε οδηγήσει στον χαρακτήρα. Αν υποδύεσαι έναν αστυνομικό και περπατάς με το όπλο για πρώτη φορά, αυτό σε βοηθάει να καταλάβεις τον τρόπο σκέψης του χαρακτήρα. Με τον Ρίτσαρντ, ήταν η σύνδεση με τη δική μου κόρη. Αξιοποίησα τη σχέση μου μαζί της για να βρω τη σύνδεση του Ρίτσαρντ με τις κόρες του. Δεν τις πίεζε, έτσι απλά. Η Βένους είπε ότι η τιμωρία τους ήταν να μην παίξουν τένις».

 

Μπορεί να μην βρέθηκε τόσο στα φώτα της δημοσιότητας, αλλά ο ρόλος της μητέρας, της Ορασίν, ήταν εξίσου καταλυτικός. Την υποδύεται η Άνζανου Έλις. «Η Άνζανου είναι απίθανη. Στις σιωπηλές σκηνές είναι συνταρακτική. Είναι γνήσια σε κάθε σκηνή» λέει ο σκηνοθέτης. Η Έλις λέει για τον ρόλο: «Ο Ρίτσαρντ είχε το όραμα. Έκαναν παιδιά για να γίνουν αστέρια του τένις. Η Ορασίν εκπαιδεύτηκε για να γίνει προπονήτρια και ταυτόχρονα δούλευε. Ο πατέρας ήταν λίγο πιο δονκιχωτικός, είχε τις ιδέες και τα όνειρα. Η Ορασίν ήταν πιο προσγειωμένη. Ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Ήξερε ότι έπρεπε να δουλεύει. Να μάθει να παίζει η ίδια τένις και να προπονεί τα κορίτσια. Δεν το έβαλε κάτω. Σε κάθε εμπόδιο, εκείνη αντιστεκόταν. Ήταν και θέμα πίστης. Αυτός είναι ο χαρακτήρας της και τώρα βλέπουμε τα αποτελέσματα στο Γουίμπλετον» σχολιάζει η ηθοποιός. 

 

Χρόνια πριν να φανεί στα γήπεδα, υπήρχαν δύο κορίτσια με την εκκολαπτόμενη ικανότητα να ξαναγράψουν την ιστορία του τένις. Οι ηθοποιοί που θα αναλάμβαναν τους ρόλους ήταν μία κρίσιμη απόφαση για τους δημιουργούς της ταινίας. Ο Γκριν λέει: «Η Βένους είχε πει ότι θα έχανε παιχνίδι για να δει την αδελφή της να παίζει και μιλάμε για κορυφαίους αγώνες. Φαίνεται πόσο κοντά είναι εντός και εκτός γηπέδου και αυτό είναι κρίσιμο στην ιστορία, η στόφα αυτής της οικογένειας. Δεν έχουμε επινοήσει κάτι. Είναι απόλυτα αληθινό και φαίνεται μέχρι σήμερα. Σταθήκαμε τυχεροί με τη Σενάγια Σίντεϊ και την Ντέμι Σίνγκλετον. Έχουν μία αβίαστη χημεία. Είναι πολύ ώριμες για την ηλικία τους και είναι έμπειρες νεαρές ηθοποιοί. Επικοινώνησαν πολύ καλά με την οικογένεια και μελέτησαν αρκετά. Αλλά η χημεία μεταξύ τους ήταν θέμα τύχης». Η Έλις παρατηρεί: «Σε μία σκηνή η Ορασίν διαφωνεί με τον Ρίτσαρντ. Είναι ωραία σκηνή γιατί η Ορασίν εμπιστεύεται τις κόρες της με έναν τρόπο που ο Ρίτσαρντ δεν της εμπιστεύεται. Η Σενάγια και η Ντέμι, αυτές οι νεαρές γυναίκες, είναι εκπληκτικές. Στις σκηνές μαζί τους, τις άφηνα να είναι ο εαυτός τους και της ακολουθούσα. Μπορούσαν να αιχμαλωτίσουν όλες τις πλευρές με πολύ όμορφο τρόπο».

 

 

 

Ο ρόλος της Βένους δεν ήταν εύκολη υπόθεση για τη Σίντνεϊ ούτε προέκυψε αμέσως. «Η Ντέμι κι εγώ περάσαμε πολύ χρόνο μιλώντας για τη Σερένα και τη Βένους, για να τις γνωρίσουμε καλύτερα, σαν προσωπικότητες και όχι μόνο σαν αθλήτριες. Έμαθα για τη ζωή της, πόσο ήσυχη ήταν, πόσο ταπεινή από μικρή ηλικία. Έμαθα το καθημερινό της πρόγραμμα, τις συνήθειες της, ότι ο Ρίτσαρντ τις είχε βάλει να γράφουν ημερολόγιο. Αυτά που ακολουθεί σήμερα είναι αυτά που έμαθε από μικρή. Ήταν πολύ ωραίο που ήταν γλυκιά, ευγενική και καλόκαρδη. Την έμαθα σαν άνθρωπο κι αυτό ήταν εκπληκτικό».  Αργότερα, όταν η ηθοποιός και η εμβληματική πρωταθλήτρια συναντήθηκαν στα γυρίσματα, αντάλλαξαν ακόμα περισσότερες πληροφορίες. «Είναι αστεία, είναι ξεκαρδιστική. Μοιάζουμε σ΄αυτό. Μου εξήγησε τον τρόπο που παίζει, πώς νιώθει στους αγώνες, πώς αντιμετωπίζει τον εαυτό της όταν παίζει. Δεν εκδηλώνεται φωναχτά, είναι εσωστρεφής. Το βλέπεις στο πρόσωπο της. Μιλήσαμε για το δέσιμο της με τη Σερένα, που είναι αδιάσπαστος» λέει η Σενάγια Σίντνεϊ.

 

Για τη Σίνγκλετον, η Σερένα είναι μία εκπληκτική προσωπικότητα. «Είναι ένας ζωντανός θρύλος. Είμαι ευγνώμων που υποδύομαι τον χαρακτήρα της. Είναι λίγο αγχωτικό, γιατί είναι ανάμεσα μας. Αλλά είναι μέρος της δουλειάς μου, να πω τη ιστορία τους. Ξέρουμε ότι είναι δύο εξαιρετικές αθλήτριες, αλλά δεν ξέρουμε πολλά για το πώς μεγάλωσαν. Οπότε, ένιωσα ότι είχε σημασία να κάνω τη δουλειά μου σωστά, και να πω την ιστορία τους με τον καλύτερο τρόπο». Η Σίνγκλετον συνάντησε τη Σερένα και τη Βένους. «Μας μίλησαν για πολλά πράγματα, τι έκαναν σαν αδελφές, πώς η Σερένα τις έβαζε σε μπελάδες» λέει η ηθοποιός γελώντας. «Είναι εκπληκτικό πόσο δεμένες είναι. Η συζήτηση μαζί τους ήταν ανεκτίμητη».  

 

 

 

Ο Τόνι Γκόλντουιν, που υποδύεται τον προπονητή, είχε την ευκαιρία να γνωριστεί με τις πηγές. «Ο προπονητής τους ήταν κορυφαίος. Ο Ρίτσαρντ τον είδε σε ένα περιοδικό και τον πήρε τηλέφωνο. Τον έψαξα και με βοήθησε πολύ. Έμαθα για τη ζωή του, την οπτική του και την πραγματικότητα του» λέει ο ηθοποιός.

 

Ο Τζον Μπέρνταλ παίζει τον γκουρού του τένις Ρίκ Μάτσι. «Ο Ρικ αναγνωρίζει κάτι ξεχωριστό στα κορίτσια και την οικογένεια. Έχουν ήθος, αποφασιστικότητα και αγάπη. Η ακαδημία του Ρικ λειτουργεί σε οικογενειακό κλίμα. Νιώθει αγάπη και τρυφερότητα για όλους τους αθλητές. Η ταινία έχει να κάνει με την πατρότητα, την επιμονή». O σκηνοθέτης Ρεϊνάλντο Μάρκους Γκριν καταλήγει λέγοντας: «Αυτή η ταινία είναι μία τρισδιάστατη ιστορία για κάποιους ανθρώπους που ο κόσμος νομίζει ότι ξέρει, και ως πατέρας και ηθοποιός, ο Γουίλ ισορροπεί τι είναι να είσαι γονιός στα φώτα της δημοσιότητας, να είσαι σύζυγος, πατέρας και κάποιος που προστατεύει τα παιδιά του και φροντίζει την ανατροφή τους. Ο Ρίτσαρντ και η Ορασίν είχαν κόρες που ήταν άριστες μαθήτριες. Πρόκειται για μια οικογένεια που δούλεψε απίστευτα σκληρά μέσα και έξω από το γήπεδο για να φτάσει εδώ που είναι σήμερα. Ο Ρίτσαρντ κατέστρωσε το σχέδιο, αλλά όλοι βοήθησαν στην εκτέλεση του».

 

 

 

 

 

 

Για να επιτευχθεί η αληθοφάνεια των αγώνων, οι ηθοποιοί έκαναν εντατικές προπονήσεις. Ο Σμιθ λέει χαρακτηριστικά: «Για τη Σενάγια, η δουλειά που έπρεπε να κάνει ήταν πάρα πολλή… Δεν έπαιζε τένις και έπρεπε να μάθει. Ως ηθοποιός εντυπωσιάστηκα με το γεγονός ότι είναι αριστερόχειρας. Οπότε, όχι μόνο έμαθε να παίζει σαν μία από τις καλύτερες τενίστριες όλων των εποχών, αλλά έμαθε να το κάνει με δεξί της χέρι. Ήταν κάτι εκπληκτικό». Πριν ακόμα επιλεχθούν για τους ρόλους, η Σίντνεϊ και η Σίνγκλετον έκαναν προπονήσεις. Μετά, φυσικά το πρόγραμμα έγινε πιο εντατικό με ειδικό σύμβουλο για το τένις. 

 

Ο σκηνοθέτης Γκριν σχολιάζει: «Παρόλο που δεν ήταν τενίστριες, η Σενάγια και η Ντέμι είναι αθλητικές και ικανές. Τρέχουν γρήγορα και χειρίζονται σωστά τη ρακέτα, οπότε είναι πειστικές. Βρήκαμε πολύ καλές αντικαταστάτριες για τις πιο απαιτητικές σκηνές, για να είμαστε όσο πιο αληθοφανείς γίνεται. Τα κορίτσια αυτά μας εξέπληξαν με το επίπεδο που κατέκτησαν από μόνες τους για τις ανάγκες της ταινίας».

 

Η Σίντνεϊ λέει γελώντας: «Στην αρχή, τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα, μόνο μάθαινα τα άθλημα. Είμαι και αριστερόχειρας, συν τοις άλλοις. Ήταν μία χρονοβόρα διαδικασία, αλλά κατέγραφα την πορεία μου σε βίντεο και παρακολουθούσα την πορεία μου». Βοήθησε ιδιαίτερα το γεγονός ότι η Βένους της έμαθε κάποια κόλπα. «Μου έμαθε ακριβώς πώς να χτυπάω την μπάλα σαν εκείνη, πώς λυγίζει τον καρπό, πώς περπατάει, πώς στέκεται. Η παρουσία της ήταν πολύ βοηθητική. Η δουλειά μου ήταν να σκέφτομαι πώς θα αντιδρούσε η ίδια και ήταν παρούσα για να με βοηθήσει σ’ αυτό».