"Αυτό το καλοκαίρι..." του Σωτήρη Ρουμελιώτη

Τί να πει κάποιος, αλήθεια, για το καλοκαίρι, που να μην το'χει ξαναπεί ποτέ άλλος κανείς;

Τί να γράψει κάποιος, αλήθεια, για το καλοκαίρι, που να μην έχει ξαναγραφτεί;
 

Ίσως το φετινό καλοκαίρι, που το ζούμε διαφορετικά, που το ζούμε κάπως ιδιαίτερα, μας δίνει τη δυνατότητα να σκεφτούμε  μερικά πράγματα, που θα μπορούσαν να ειπωθούν για πρώτη φορά και να μείνουν στην μνήμη μας για καιρό για αυτόν τον λόγο. 
Πράγματα, που τα προηγούμενα καλοκαίρια τα είχαμε δεδομένα, πράγματα που δεν μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε, ότι θα τα βιώναμε ,εμπειρίες μοναδικές...

Ίσως...

Ίσως με τη βοήθεια της μουσικής, να νιώθαμε και να χορεύαμε πιο πολύ αυτό το καλοκαίρι.

Ίσως η γεύση με έναν τρόπο μαγικό, να μας μας βοηθούσε με το να μας μεταφέρει σε άλλα καλοκαίρια, που αν μη τί άλλο, ήταν διαφορετικά...

Ίσως, επίσης, και οι μυρωδιές από τις ανατολές, τα βραδινά μπάνια, τα γέλια, αλλά και τα δάκρυα, να μας βοηθήσουν να πούμε κάτι για αυτό  το  καλοκαίρι, που να μη το έχουμε ξαναπεί η ξανακούσει...

Ας αφήσουμε, λοιπόν, το παγωμένο καρπούζι, που μόλις βγάλαμε από την θάλασσα μαζί με την φέτα και το ψωμί από προζύμι, να μας να μας πουν για το καλοκαίρι μ'έναν απλό τρόπο, που θα το καταλάβουμε αμέσως. 

Ας αφήσουμε την μουσική από τα κύματα, τον ήχο από το μελτέμι, τον γκιώνη το βράδυ να μας θυμήσoυν τις ατελείωτες ώρες, που το βλέμμα και ολόκληρη η ύπαρξη είχε χαθεί στο απέραντο γαλάζιο...
 

Ας αφήσουμε λίγο τον εαυτο μας, να νιώσει το καλοκαίρι με  όσες δυσκολίες και όσα προβλήματα μπορεί να έχει, όχι μονο γιατί το εχουμε ανάγκη, αλλά γιατί μας το χρωστάμε, αν θέλουμε να λέμε, ότι μας αγαπάμε.
 

Μ' ένα βιβλίο, ένα τραγούδι και μια σκέψη, ας ξεκινήσουμε αυτό το καλοκαίρι ένα ταξίδι, που θα μας γλυκάνει, θα μας ηρεμήσει, θα μας κάνει να σταματήσουμε, να σκεφτόμαστε έστω και για λίγο όλα αυτά από τα οποία θέλουμε να ξεφύγουμε, αλλά μ'έναν παράξενο τρόπο προς το παρόν δεν τα έχουμε καταφέρει. 
 

Τί να πεις, αλήθεια, για το καλοκαίρι, που να μην το έχει πει κανείς;

Τί να γράψεις για το καλοκαίρι, που να μην έχει ξαναγραφτεί;
 

Μια υπόσχεση να πεις και να την γράψεις.
 

Αυτό το καλοκαίρι, έστω και με δυσκολία, θα αφεθούμε στο χάδι που θα μας γιατρέψει και θα μας δώσει δύναμη, να συνεχίσουμε σε αυτό το νέο, που ήδη έχει αρχίσει και δημιουργείται, χωρίς οι περισσότεροι από εμάς να το έχουμε καταλάβει. 

Αυτό το καλοκαίρι θα ασχοληθούμε με εμάς λίγο παραπάνω. 

Αυτό το καλοκαίρι θα μας αγαπήσουμε.