«Σεσουάρ για δολοφόνους»Των Mπρους Τζόρνταν & Μέριλιν ΈιμπραμςΣε Σκηνοθεσία του Νικορέστη ΧανιωτάκηΣτο Θέατρο Λαμπέτη.
Το «Σεσουάρ για δολοφόνους», η πανέξυπνη κωμωδία των Mπρους Τζόρνταν & Μέριλιν Έιμπραμς συνεχίζεται για 16η χρονιά στην Ελλάδα!
Από την Τετάρτη 11 Οκτωβρίου, ο χαριτωμένος κομμωτής Τόνυ θα υποδέχεται τον κόσμο στο θέατρο Λαμπέτη, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας για 3η συνεχή χρονιά! Η σκηνοθεσία είναι του Νικορέστη Χανιωτάκη και τη διασκευή υπογράφει ο Θοδωρής Πετρόπουλος.
Η αγαπημένη διαδραστική παράσταση, η πιο αλλοπρόσαλλη και απολαυστική “Who done it” κωμωδία, απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες που αγαπούν το χιούμορ, το μυστήριο και το να γίνονται μέρος της παράστασης!
Οι ύποπτοι που βρίσκονται επί σκηνής, απευθύνονται όλο και περισσότερο στο κοινό που τους παρακολουθεί και το προκαλούν να γίνει πιο παρατηρητικό, πιο καχύποπτο και να απαντήσει στο σατανικό ερώτημα:
Ποιος είναι τελικά ο δολοφόνος της Αμαλίας Τσαλίκογλου; Ιδού το σατανικό μυστήριο!
Ο τσαχπίνης κομμωτής Τόνυ (Ιωάννης Απέργης), η μεγαλοαστή κυρία Χατζηπατέρα (Άνδρη Θεοδότου), η ροζ τσιχλόφουσκα-βοηθός πιστολάκι Σόφη (Αρετή Πασχάλη) ή ο μυστηριώδης αντικέρ Λεωνίδας Πέτροβας, (Αλέξανδρος Παπατριανταφύλλου);
Θα μπορούσε να είναι ο καθένας από αυτούς, διότι ο αστυνόμος Σταύρος Σταυράκος (Δημήτρης Μακαλιάς) θεωρεί ότι είναι όλοι ύποπτοι! Μαζί του και ο πανέξυπνος (;) βοηθός του ο Πανάγος (Θανάσης Βισκαδουράκης)!
«Σωτηρία με λένε»Της Σοφίας Αδαμίδουστο Θέατρο Μικρό Χορν.
Το κοινό αγκάλιασε το έργο της Σοφίας Αδαμίδου «Σωτηρία με λένε». Ο Τύπος το εκθείασε. Έτσι η παράσταση-αφήγημα με στιγμές και αναμνήσεις από τη ζωή της Σωτηρίας Μπέλλου, της σπουδαίας γυναικείας μορφής του λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού, συνεχίζει για 2ο χρόνο στο θέατρο Μικρό Χορν με ζωντανή μουσική επί σκηνής σε σκηνοθεσία, διασκευή & δραματουργική επεξεργασία του Γιώργου Παπαγεωργίου.
Στο ρόλο της Σωτηρίας, η Κάτια Γκουλιώνη.
Η παράσταση είναι αφιερωμένη στη μνήμη της Σοφίας Αδαμίδου και της Ντίνας Κώνστα.
Το έργο:
Βράδυ. Η Σωτηρία βρίσκεται στο νοσοκομείο λίγο πριν την εγχείρηση που θα της στερήσει τη φωνή. Η ζωή της θα περάσει σαν ταινία μπροστά από τα μάτια της. Οι δικοί της άνθρωποι, η οικογένειά της, ο άντρας της, τα πάθη της. Άνθρωποι που αγάπησε και την αγάπησαν κι άλλοι που την πίκραναν ή την στήριξαν όταν πρωτοξεκίνησε. Η Σοφία Βέμπο που χωρίς να το γνωρίζει τη μύησε στο τραγούδι, ο Βασίλης Τσιτσάνης που της άνοιξε το δρόμο, ο Παπαϊωάννου που αγάπησε βαθιά. Φτάνει μέχρι τον Ανδριόπουλο και τον Σαββόπουλο που την έφεραν πιο κοντά στις νεότερες γενιές.
Αυτό το βράδυ η Σωτηρία θα «βουτήξει» σε μια ζωή που επηρεάστηκε σημαντικά από συνθήκες και γεγονότα μιας ολόκληρης εποχής.
Ερμηνεύει η Κωνσταντίνα Μιχαήλ - Στο ρόλο του δημοσιογράφου ο Ιάσονας Χρόνης.
“Κάθε ιστορία είναι μια διαδρομή χαραγμένη στο μυαλό και στο σώμα.΄Με κιμωλία στο πάτωμα” - Κωνσταντίνος Ρήγος.
«Η ιστορία η δική μου, της Σεβάς, Σεβάς Χανούμ, Σεβαστής Παπαδοπούλου: Ποντία είμαι. Από τον Εύξεινο Πόντο, από τη Σαμψούντα είμαι. Το γέννημά μου είναι Μακεδόνα. Μακεδόνα είμαι! Γεννήθηκα το 1931, ημέρα Τετάρτη, ανήμερα στα γενέθλια της Παναγίας 8 Σεπτεμβρίου, στις 9 το πρωί».
Ο Κωνσταντίνος Ρήγος επιστρέφει στη Σεβάς Χανούμ, τη θρυλική μορφή του λαϊκού τραγουδιού. Η συναρπαστική ζωή της θα ζωντανέψει από τις 27 Οκτωβρίου στο Θέατρο Σημείο μέσα από έναν μονόλογο βασισμένο στη χειμαρρώδη συνέντευξη που έδωσε η ίδια στον ποιητή Γιώργο Χρονά.
Το έργο και η παράσταση:
Το 1983 μία από τις ωραιότερες λαϊκές φωνές της ελληνικής δισκογραφίας, η Σεβάς Χανούμ, διηγείται την ιστορία της ζωής της σ’ ένα παλιό προσφυγικό σπίτι της Θεσσαλονίκης, στο κασετοφωνάκι του ποιητή και εκδότη Γιώργου Χρονά. Η “αμαζόνα” - όπως ήθελε να την αποκαλούν- του ρεμπέτικου τραγουδιού τού μιλά για τον φλογερό της έρωτα με τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον παρ ολίγον γάμο τους, για τον Πόντο, τη μεταπολεμική Αθήνα, τον Τσιτσάνη, την Μπέλλου, αλλά και για την αρρώστια και το παιχνίδι με τον θάνατο.
Αυτές τις εκτενείς μαρτυρίες ο Γιώργος Χρονάς τις έκανε μονόπρακτο έργο (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οδός Πανός), το οποίο ακολούθως ο Κωνσταντίνος Ρήγος “μεταμόρφωσε” σε θεατρική παράσταση αφιερωμένη στη μοναδική αυτή ιέρεια του λαϊκού τραγουδιού (αρχικά η παράσταση είχε παρουσιαστεί το 2012 και για δύο σεζόν στο Αγγέλων Βήμα και στο Θέατρο Πόλη).
Τώρα, ο Κωνσταντίνος Ρήγος επαναπροσεγγίζει και επανασυστήνει με τον δικό του μοναδικό τρόπο τη θρυλική αυτή μορφή του ελληνικού τραγουδιού με την ηθοποιό Κωνσταντίνα Μιχαήλ να υποδύεται εκ νέου τη Σεβάς Χανούμ.
Η Σεβάς Χανούμ:
Η Σεβάς Χανούμ γεννήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1931 στα Κοκκινόγεια Δράμας και πέθανε τον Μάιο του 1990. Έγινε διάσημη τραγουδώντας ανατολίτικα τραγούδια. Σεβάς Χανούμ τη βάφτισε ο Τζίμης ο Χονδρός, ο ιδιοκτήτης της θρυλικής ταβέρνας, γιατί ήθελε ένα όνομα να ταιριάζει με τα ανατολίτικα τραγούδια που τραγουδούσε. Μάλιστα τη διαφήμιζε στις εφημερίδες της εποχής ως «τη Νέα ανακάλυψη Σεβάς Χανούμ, την ωραία του Πέραν».
Ο θυελλώδης της έρωτας με τον Στέλιο Καζαντζίδη άφησε εποχή. Παρόλο που είχαν αρραβωνιαστεί και τραγούδησαν μαζί σε μαγαζιά, δισκογραφικά δεν συνεργάστηκαν ποτέ.
Ο ίδιος ο Στέλιος Καζαντζίδης στο βιβλίο «Υπάρχω» (εκδόσεις Λιβάνη), αναφέρει: «Αυτή που έπινε πάρα πολύ και που ήθελε οπωσδήποτε να με κάνει χασικλή ήταν η Σεβάς Χανούμ. Αυτής της φουκαριάρας της είχε γίνει πάθος. Δεν μπορούσενα τραγουδήσει αν δεν έπινε. Ενώ είχε ωραία φωνή και ήταν αρτίστα σπουδαία, νόμιζε πως χωρίς αυτό το πράμα δεν άξιζε τίποτα. Γι’ αυτό και δεν κράτησε πολύ η συνεργασία μου με τη Σεβάς Χανούμ. Είδα ότι θα με κατέστρεφε αν συνεχίζαμε».
Ο Γιώργος Χρονάς για τη Σεβάς Χανούμ:
Σ’ ένα παλιό σπίτι, προσφυγικό, συνάντησε την Σεβάς Χανούμ ο Γιώργος Χρονάς, την Πρωτομαγιά του 1983, στη Θεσσαλονίκη:
“Εμφανίστηκε μπροστά μου και ήταν σαν γυναικείο πρόσωπο σε πίνακα ζωγραφικής του Δημήτρη Λαλέτα. Φορούσε ταγιέρ και ήταν καθαρή, σπάνια.
Είχα να κάνω με ένα πνεύμα των μουσών, της μοίρας των ανθρώπων που θέλουν να σου μιλήσουν για τη δόξα, το παρελθόν, το μέλλον∙ την καταστροφή που προς τα κει βαδίζουν σταθερά. Με βαθιά φωνή, μες σε καπνούς, δίπλα στον καφέ που μου σέρβιρε, μου μίλησε, διάφορες νύχτες, για την ζωή της, το πάθος της για το ρεμπέτικο.
Το ’50, ’60, ’70 πέρναγαν από μπροστά μου. Η Νίνου, η Μπέλλου, ο Τσιτσάνης, ο Καλδάρας, ο Μπιθικώτσης… συνομιλητές της. Η Ελλάδα του Βορρά, οι άνθρωποι του τραγουδιού, η πλατεία Ομονοίας, Βάθης όλα για το τραγούδι, τον χαμό της.
Οι έρωτές της, ο Καζαντζίδης, η μάνα του, ο παρ ολίγον γάμος τους, η αρρώστιά της, τα βάσανά της, το παιχνίδι με τον θάνατο. Ένα γνήσιο ποιητικό πρόσωπο μου άνοιγε την καρδιά του. Κι εγώ έκανα το πορτραίτο του μες σε φωτιές και συντρίμμια μιας ζωής που κυλάει αδιάφορη αφήνοντας τα πλάσματά της στην άκρη.
Ταυτότητα Παράστασης:
Κείμενο: Γιώργος Χρονάς
Σκηνοθεσία- διασκευή: Κωνσταντίνος Ρήγος
Φωτισμοί: Χρήστος Τσιόγκας
Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Ρήγος
Δημιουργικο αφίσας: Κωνσταντίνος Γεωργαντάς
Γραφείο Τύπου – Προβολή: Μαρία Τσολάκη
Social Media -Διαφήμιση: Renegade Media / Βασίλης Ζαρκαδούλας
Ένα πολύ busy και φορτωμένο πρόγραμμα είχε η Ariana Grande το ΠΣΚ που μας πέρασε, καθώς όλα ξεκίνησαν με το release του "eternal sunshine", ενός album που οι fans θεωρούν πως είναι το καλύτερο μέχρι στιγμής στην καριέρα της αγαπημένης star.
Ο δίσκος κυκλοφόρησε επίσημα την Παρασκευή 8 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, εντυπωσιάζοντας κοινό και κριτικούς με την ευαλωτότητα της Ari, την εμφανή εξέλιξη στα φωνητικά και την τέχνη της, καθώς και τα βαθιά συναισθηματικά θεματικά μοτίβα του δίσκου, που συνδέουν την προσωπική ζωή της Ariana με τα νέα της τραγούδια.
Το "eternal sunshine" προφανώς και σημείωσε νέο ρεκόρ αμέσως μετά την κυκλοφορία του, καθώς έγινε το album με τα περισσότερα Spotify streams μέσα σε μία ημέρα, για το 2024, ενώ λίγες ώρες μετά το επίσημο release, η Ariana παρουσίασε το μουσικό βίντεο για το επόμενο single του δίσκου, το εντυπωσιακό "we can't be friends (wait for your love)".
Την αμέσως επόμενη ημέρα, η Ari εμφανίστηκε ζωντανά στο "SNL", ερμηνεύοντας το νέο αυτό single, αλλά και την τόσο τρυφερή μπαλάντα του album, "imperfect for you", ενώ φυσικά περπάτησε στο κόκκινο χαλί των Oscar και παρέδωσε το βραβείο για best original song στη Billie Eilish και τον Finneas, έχοντας στο πλευρό της τη συμπρωταγωνίστριά της στις επερχόμενες "Wicked" ταινίες, Cynthia Erivo.
FYI, το "eternal sunshine" είναι πλέον διαθέσιμο και σε "slightly deluxe" εκδοχή όπως την ονομάζει η Ari, με τις δύο συνεργασίες του album (με Mariah Carey και Troey Sivan), αλλά και διαφορετικές εκδοχές του "imperfect for you" και "true story".
Η Lady Gaga δεν πρόκειται να αφήσει κανέναν να επιτεθεί σε ένα από τα Little Monsters της ζωής της και έτσι, υπερασπίστηκε με θέρμη fan της απέναντι σε τρανσφοβικά σχόλια που έγιναν κάτω από κοινή τους ανάρτηση.
Συγκεκριμένα, η αγαπημένη star έκανε μία ανάρτηση για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, έχοντας στο πλευρό της τη Dylan Mulvaney, transgender influencer που έχει αποκτήσει επιρροή στα social media και ειδικότερα στο TikTok.
Ύστερα από αυτό, η Gaga μπήκε μπροστά, για να υπερασπιστεί τη Mulvaney όταν σημειώθηκε κύμα σχολίων τρανσφοβικής ρητορικής.
"Είναι αποκρουστικό για μένα το γεγονός πως μία ανάρτηση για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας από τη Dylan Mulvaney και εμένα, θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με τέτοιο βιτριόλι και μίσος. Το μίσος είναι μίσος και αυτού του είδους το μίσος είναι βία. Εάν το ονομάζαμε απλά 'αντιδράσεις' θα σήμαινε πως στους ανθρώπους που αγαπούν και σέβονται τη Dylan και μένα δεν άρεσε κάτι που κάναμε. Αυτό δεν είναι αντίδραση. Αυτό είναι μίσος", έγραψε online η Lady Gaga.
Μάλιστα, η διάσημη star βρήκε την ευκαιρία να τονίσει πόση ακόμα δουλειά έχουμε να κάνουμε, στην αποδοχή των trans ατόμων.
"Νιώθω πολύ προστατευτική αυτή τη στιγμή, όχι μόνο προς τη Dylan, αλλά σε όλη την trans κοινότητα που συνεχίζει να πρωτοπορεί με την ατελείωτη χάρη και την έμπνευση μπροστά στη διαρκή υποβάθμιση, τη μισαλλοδοξία και τη φυσική, λεκτική και πνευματική βία. Σίγουρα δε μιλώ εγώ εκ μέρους αυτής της κοινότητας, όμως έχω κάτι να πω. Ελπίζω πως όλες οι γυναίκες θα συνδεθούν, για να γιορτάσουν ΟΛΕΣ μας την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και μακάρι να το κάνουμε αυτό πάντα μέχρι τη μέρα που όλες οι γυναίκες θα γιορτάζονται ισότιμα".
Η Billie Eilish και ο αδερφός της, Finneas κέρδισαν επάξια στην κατηγορία best original song των φετινών Όσκαρ, με το τραγούδι τους από το soundtrack της "Barbie", "What Was I Made For?", δύο μόλις χρόνια αφότου είχαν κερδίσει το αντίστοιχο βραβείο για το anthem της ταινίας του James Bond, "No Time to Die".
Με αυτή τους τη δεύτερη νίκη, σημείωσαν ένα εκπληκτικό ρεκόρ, καθώς είναι οι νεότεροι καλλιτέχνες που έχουν κερδίσει δύο φορές σε οποιαδήποτε κατηγορία των κινηματογραφικών βραβείων. Σε ηλικία 22 και 26 ετών αντίστοιχα, ξεπέρασαν την ηθοποιό Luise Rainer που είχε κερδίσει το δεύτερο Όσκαρ της σε ηλικία 28 ετών για την ταινία "The Good Earth".
Στην ίδια λίστα βρίσκονται επίσης, η Jodie Foster που κέρδισε το δεύτερο βραβείο της στα 29, και η Hilary Swank, που πήρε στα χέρια της δεύτερο Oscar στα 30 της χρόνια.
Επίσης, αυτή ήταν η πιο γρήγορη επανάληψη του βραβείου στην κατηγόρια best original song που έχει υπάρξει από την εποχή των '90s, όπου ο Tim Rice είχε κερδίσει τρεις φορές έχοντας μεσοδιάστημα περίπου τριών χρόνων στα βραβεία, ενώ το "What Was I Made For?" είναι το πρώτο τραγούδι στη νέα γενιά που κέρδισε Όσκαρ, αλλά και Grammy, αφού το τελευταίο που το είχε καταφέρει αυτό ήταν το "My Heart Will Go On" της Celine Dion για τον "Τιτανικό".
Ταξίδι-αστραπή για την Taylor Swift και τον Travis Kelce, οι οποίοι τα μάζεψαν και έφυγαν από τη Σιγκαπούρη, προκειμένου να προλάβουν το afterparty της Madonna για τα Oscars.
Η αγαπημένη τραγουδίστρια ολοκλήρωσε τις εμφανίσεις της στη Σιγκαπούρη και έχοντας μπει πλέον σε ένα σύντομο break, πριν συνεχίσει με την Eras Tour σε ευρωπαϊκό πλέον έδαφος, έφυγε με ταχύτητα φωτός από την άλλη άκρη του πλανήτη, για να βρεθεί μαζί με τον σύντροφό της στο πάρτι της Madonna.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, στο πάρτι (όπως και πέρυσι) υπήρξε αυστηρός κανόνας που απαγόρευε κάθε είδους φωτογραφίες, βίντεο και οπτικοακουστικό υλικό και έτσι, η μοναδική που είχε πρόσβαση στον χώρο ήταν η βρετανική Vogue που έκανε τα αποκαλυπτήρια στα social media.
Συγκεκριμένα, η βρετανική έκδοση του θρυλικού περιοδικού παρουσίασε online μία σειρά από πορτραίτα με τους Robert De Niro, Matthew McConaughey, Jodie Turner-Smith, Lenny Kravitz, Salma Hayek και όχι μόνο, κάνοντας αναφορά στην Tay και τον Travis, χωρίς όμως να δείξει δικές τους φωτογραφίες.
Ποιοι είμαστε εμείς να αμφησβητήσουμε τη βρετανική Vogue;! Δες την ανάρτηση!
Η Selena Gomez γιόρτασε τα 36α γενέθλια του συντρόφου της, Benny Blanco με ένα τρυφερό μήνυμα στον προσωπικό της λογαριασμό στο instagram, με το δικό της γλυκό tribute online.
"Χρόνια πολλά, μωρό μου! Η συναισθηματική σου αντοχή, η θετική σου φύση, το απίστευτο ταλέντο σου (που με εντυπωσιάζει), το αδιαμφισβήτητο χιούμορ σου και η αγαπησιάρικη, ευγενική καρδιά σου, απλά με τρελαίνουν", έγραψε στο μήνυμά της η Selena στο instagram.
"Σε αγαπώ", συμπλήρωσε δείχνοντας μία τούρτα γενεθλίων και ένα emoji με δάκρυα χαράς, ενώ με αντίστοιχο τρόπο απάντησε στο τρυφερό της μήνυμα ο Benny.
Τα γενέθλια του γνωστού παραγωγού ήρθαν δύο εβδομάδες, αφότου η Selena κυκλοφόρησε το νέο της single "Love On", αποκαλύπτοντας σε συνέντευξή της περισσότερες πτυχές για τη σχέση τους.
"Χωρίς να μπω σε πολλές λεπτομέρειες, νομίζω πως είναι πολύ σημαντικό να συναντάς κάποιον που σε σέβεται. Και θεωρώ πως είναι πολύ όμορφο να μπορείς να βασιστείς σε κάποιον που καταλαβαίνει τον κόσμο, στον οποίο ζεις".
Η μεγάλη βραδιά των κινηματογραφικών βραβείων Oscar, πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Κυριακής στο Dolby Theatre του Los Angeles, με παρουσιαστή τον Jimmy Kimmel και μεγάλο νικητή την ταινία "Oppenheimer" του Christopher Nolan.
Αξέχαστη στιγμή της τελετής απονομής η ζωντανή εμφάνιση του Ryan Gosling επί σκηνής, ερμηνεύοντας το "I'm Just Ken", έχοντας στο πλευρό του μέλη του cast της ταινίας "Barbie", αλλά και τους Mark Ronson, Slash και Wolfgang Van Halen, ενώ Billie Eilish και Finneas κέρδισαν στην κατηγορία best original song για το "What Was I Made For?".
Όσον αφορά στα μεγάλα βραβεία των κεντρικών ρόλων, best actor ο Cillian Murphy, best supporting actor ο Robert Downey Jr., best actress η Emma Stone και supporting actress η Da’Vine Joy Randolph.
Δες μερικά από τα απολαυστικότερα φωτογραφικά στιγμιότυπα της βραδιάς, αλλά και ολοκληρωμένη τη λίστα των νικητών:
Best Picture
American Fiction (Ben LeClair, Nikos Karamigios, Cord Jefferson and Jermaine Johnson, Producers)
Anatomy of a Fall (Marie-Ange Luciani and David Thion, Producers)
Barbie (David Heyman, Margot Robbie, Tom Ackerley and Robbie Brenner, Producers)
The Holdovers (Mark Johnson, Producer)
Killers of the Flower Moon (Dan Friedkin, Bradley Thomas, Martin Scorsese and Daniel Lupi, Producers)
Maestro (Bradley Cooper, Steven Spielberg, Fred Berner, Amy Durning and Kristie Macosko Krieger, Producers) Oppenheimer (Emma Thomas, Charles Roven and Christopher Nolan, Producers) (WINNER)
Past Lives (David Hinojosa, Christine Vachon and Pamela Koffler, Producers)
Poor Things (Ed Guiney, Andrew Lowe, Yorgos Lanthimos and Emma Stone, Producers)
The Zone of Interest (James Wilson, Producer)
Best Directing
Justine Triet (Anatomy of a Fall)
Martin Scorsese (Killers of the Flower Moon) Christopher Nolan (Oppenheimer) (WINNER)
Yorgos Lanthimos (Poor Things)
Jonathan Glazer (The Zone of Interest)
Best Actor in a Leading Role
Bradley Cooper (Maestro)
Colman Domingo (Rustin)
Paul Giamatti (The Holdovers) Cillian Murphy (Oppenheimer) (WINNER)
Jeffrey Wright (American Fiction)
Best Actress in a Leading Role
Annette Bening (Nyad)
Lily Gladstone (Killers of the Flower Moon)
Sandra Hüller (Anatomy of a Fall)
Carey Mulligan (Maestro) Emma Stone (Poor Things) (WINNER)
Best Actor in a Supporting Role
Sterling K. Brown (American Fiction)
Robert De Niro (Killers of the Flower Moon) Robert Downey Jr. (Oppenheimer) (WINNER)
Ryan Gosling (Barbie)
Mark Ruffalo (Poor Things)
Best Actress in a Supporting Role
Emily Blunt (Oppenheimer)
Danielle Brooks (The Color Purple)
America Ferrera (Barbie)
Jodie Foster (Nyad) Da’Vine Joy Randolph (The Holdovers) (WINNER)
Best Writing (Adapted Screenplay) American Fiction (Written for the screen by Cord Jefferson) (WINNER)
Barbie (Written by Greta Gerwig & Noah Baumbach)
Oppenheimer (Written for the screen by Christopher Nolan)
Poor Things (Screenplay by Tony McNamara)
The Zone of Interest (Written by Jonathan Glazer)
Best Writing (Original Screenplay) Anatomy of a Fall (Screenplay by Justine Triet and Arthur Harari) (WINNER)
The Holdovers (Written by David Hemingson)
Maestro (Written by Bradley Cooper & Josh Singer)
May December (Screenplay by Samy Burch; Story by Samy Burch & Alex Mechanik)
Past Lives (Written by Celine Song)
Best Animated Feature The Boy and the Heron (Hayao Miyazaki and Toshio Suzuki) (WINNER)
Elemental (Peter Sohn and Denise Ream)
Nimona (Nick Bruno, Troy Quane, Karen Ryan and Julie Zackary)
Robot Dreams (Pablo Berger, Ibon Cormenzana, Ignasi Estapé and Sandra Tapia Díaz)
Spider-Man: Across the Spider-Verse (Kemp Powers, Justin K. Thompson, Phil Lord, Christopher Miller and Amy Pascal)
Best Documentary Feature Film
Bobi Wine: The People’s President (Moses Bwayo, Christopher Sharp and John Battsek)
The Eternal Memory (Maite Alberdi)
Four Daughters (Kaouther Ben Hania and Nadim Cheikhrouha)
To Kill a Tiger (Nisha Pahuja, Cornelia Principe and David Oppenheim) 20 Days in Mariupol (Mstyslav Chernov, Michelle Mizner and Raney Aronson-Rath) (WINNER)
Best International Feature Film
Io Capitano (Italy)
Perfect Days (Japan)
Society of the Snow (Spain)
The Teacher’s Lounge (Germany) The Zone of Interest (United Kingdom) (WINNER)
Best Animated Short Film
Letter to a Pig (Tal Kantor and Amit R. Gicelter)
Ninety-Five Senses (Jerusha Hess and Jared Hess)
Our Uniform (Yegane Moghaddam)
Pachyderme (Stéphanie Clément and Marc Rius) War Is Over! Inspired by the Music of John & Yoko (Dave Mullins and Brad Booker) (WINNER)
Best Live-Action Short Film
The After (Misan Harriman and Nicky Bentham)
Invincible (Vincent René-Lortie and Samuel Caron)
Knight of Fortune (Lasse Lyskjaer Noer and Christian Norlyk)
Red, White and Blue (Nazrin Choudhury and Sara McFarlane) The Wonderful Story of Henry Sugar (Wes Anderson and Steven Rales) (WINNER)
Best Documentary Short Film
The ABCs of Book Banning (Sheila Nevins and Trish Adlesic)
The Barber of Little Rock (John Hoffman and Christine Turner)
Island in Between (S. Leo Chiang and Jean Tsien) The Last Repair Shop (Ben Proudfoot and Kris Bowers) (WINNER)
Nǎi Nai & Wài Pó (Sean Wang and Sam Davis)
Best Cinematography
El Conde (Edward Lachman)
Killers of the Flower Moon (Rodrigo Prieto)
Maestro (Matthew Libatique) Oppenheimer (Hoyte van Hoytema) (WINNER)
Poor Things (Robbie Ryan)
Best Costume Design
Barbie (Jacqueline Durran)
Killers of the Flower Moon (Jacqueline West)
Napoleon (Janty Yates and Dave Crossman)
Oppenheimer (Ellen Mirojnick) Poor Things (Holly Waddington) (WINNER)
Best Makeup and Hairstyling
Golda (Karen Hartley Thomas, Suzi Battersby and Ashra Kelly-Blue)
Maestro (Kazu Hiro, Kay Georgiou and Lori McCoy-Bell)
Oppenheimer (Luisa Abel) Poor Things (Nadia Stacey, Mark Coulier and Josh Weston) (WINNER)
Society of the Snow (Ana López-Puigcerver, David Martí and Montse Ribé)
Best Original Song
“The Fire Inside” from Flamin’ Hot (Music and Lyric by Diane Warren)
“I’m Just Ken” from Barbie (Music and Lyric by Mark Ronson and Andrew Wyatt)
“It Never Went Away” from American Symphony (Music and Lyric by Jon Batiste and Dan Wilson)
“Wahzhazhe (A Song for My People)” from Killers of the Flower Moon (Music and Lyric by Scott George) “What Was I Made For?” from Barbie (Music and Lyric by Billie Eilish and Finneas O’Connell) (WINNER)
Best Original Score
American Fiction (Laura Karpman)
Indiana Jones and the Dial of Destiny (John Williams)
Killers of the Flower Moon (Robbie Robertson) Oppenheimer (Ludwig Göransson) (WINNER)
Poor Things (Jerskin Fendrix)
Best Production Design
Barbie (Production Design: Sarah Greenwood; Set Decoration: Katie Spencer)
Killers of the Flower Moon (Production Design: Jack Fisk; Set Decoration: Adam Willis)
Napoleon (Production Design: Arthur Max; Set Decoration: Elli Griff)
Oppenheimer (Production Design: Ruth De Jong; Set Decoration: Claire Kaufman) Poor Things (Production Design: James Price and Shona Heath; Set Decoration: Zsuzsa Mihalek) (WINNER)
Best Film Editing
Anatomy of a Fall (Laurent Sénéchal)
The Holdovers (Kevin Tent)
Killers of the Flower Moon (Thelma Schoonmaker) Oppenheimer (Jennifer Lame) (WINNER)
Poor Things (Yorgos Mavropsaridis)
Best Sound
The Creator (Ian Voigt, Erik Aadahl, Ethan Van der Ryn, Tom Ozanich and Dean Zupancic)
Maestro (Steven A. Morrow, Richard King, Jason Ruder, Tom Ozanich and Dean Zupancic)
Mission: Impossible — Dead Reckoning Part One (Chris Munro, James H. Mather, Chris Burdon and Mark Taylor)
Oppenheimer (Willie Burton, Richard King, Gary A. Rizzo and Kevin O’Connell) The Zone of Interest (Tarn Willers and Johnnie Burn) (WINNER)
Best Visual Effects
The Creator (Jay Cooper, Ian Comley, Andrew Roberts and Neil Corbould) Godzilla: Minus One (Takashi Yamazaki, Kiyoko Shibuya, Masaki Takahashi and Tatsuji Nojima) (WINNER)
Guardians of the Galaxy Vol. 3 (Stephane Ceretti, Alexis Wajsbrot, Guy Williams and Theo Bialek)
Mission: Impossible — Dead Reckoning, Part One (Alex Wuttke, Simone Coco, Jeff Sutherland and Neil Corbould)
Napoleon (Charley Henley, Luc-Ewen Martin-Fenouillet, Simone Coco and Neil Corbould)